Oorlog in Oekraïne

Onvoorstelbaar dat het echt oorlog is in Oekraïne! We hadden nooit gedacht dat het zo zou escaleren maar nu is het alweer bijna twee weken oorlog.

Voor de veiligheid van Sanyi hebben wij besloten om Oekraïne te verlaten maar die keuze valt me zwaar. Mijn gedachten zijn daar en het voelt enorm als falen dat ik, juist nu de mensen me zo hard nodig hebben,
ben weggegaan. Ik voel me machteloos hier; wat kan ik betekenen voor de mensen daar als ik niet werkelijk daar ben? Ik moet veel huilen en ik ben boos. Maar ook die gevoelens vind ik lastig want ik ben veilig in een ander land en er zijn nu mensen die het echt zwaar hebben. Elke dag weer het gevecht met al deze emoties.

Ik ben blij dat we elke dag nog contact mogen hebben met mensen in Oekraïne en dat we proberen te helpen waar we kunnen, al is het dan op afstand.

Afgelopen week mochten we een aantal mensen blij maken met voedselpakketten. We zijn dankbaar dat we dit ondanks de afstand konden realiseren. Ze zijn uitgedeeld door iemand die we kennen in Oekraïne bij wie we altijd onze producten bestellen.
De vluchtelingen gaan door een zware en moeilijke tijd. Ze hebben hun eigen plek waar ze hun leven hebben opgebouwd achter moeten laten en weten niet of en wanneer ze terug kunnen keren en of hun huis en spullen er nog zijn. Maar ook de plaatselijke bevolking heeft het zwaar.

Producten worden steeds duurder, de prijzen schieten echt omhoog en er is steeds minder verkrijgbaar. En dat terwijl de inkomens laag blijven. Deze mensen hadden altijd al moeite om  rond te komen en nu in deze oorlogstijd is dat alleen maar moeilijker geworden. Ik wil hen dan ook heel graag helpen met deze voedselpakketten ook al kan ik ze dan niet fysiek zelf rondbrengen.

Afgelopen week hebben we ook veel boodschappen gedaan die vervolgens met een transport naar Oekraïne zijn gegaan. Deze producten worden uitgedeeld aan vluchtelingen en aan gezinnen die vluchtelingen opvangen.

Ik ben dankbaar voor alle steun die we de afgelopen tijd mochten ontvangen in de vorm van gebed, (veel!) giften en alle spullen die binnen zijn
gekomen tijdens de inzamelingsactie. Deze spullen gaan, zoals het nu lijkt, eind deze week op transport naar Oekraïne en worden uitgedeeld onder de vluchtelingen en de plaatselijke bevolking.

Zelf hoop ik dat Sanyi en/of ik ook gauw weer terug kunnen, in ieder geval voorlopig, om daar mensen te helpen. Maar dit zal geen makkelijke stap zijn want ik laat Sanyi niet graag achter en Sanyi laat mij niet graag alleen gaan.

Afgelopen anderhalve week konden we bij Sanyi’s broer in Hongarije terecht. Hij woont zo’n 2,5 uur rijden van de grens  met Oekraïne. Vannacht hebben we een nachtje in een hotel geslapen omdat we niet langer bij Sanyi’s broer konden blijven. Via via was er een huis voor ons geregeld waar we een paar dagen in konden samen met een andere Nederlandse vrouw en haar dochter (die ook uit Oekraïne komen). Maar dit huis viel bij aankomst nogal tegen. Het was erg vies en koud en er was geen internet. Internet hebben we gewoon nodig voor het regelen van dingen en om contact te houden met mensen in Oekraïne en in Nederland. Vandaag gaan we kijken wat we in dat huis kunnen doen om het bewoonbaar te maken zodat sowieso deze Nederlandse vrouw met haar dochter hier de komende tijd kan wonen. Wij hopen hier dan ook een aantal dagen te blijven en gaan ondertussen op zoek naar een plekje voor langere tijd.